Jarmark wodny Pińsk - 1936

Ciekawy film z Kresów. Jarmark wodny w Pińsku w roku 1936. Kupicie coś od Polaka, Białorusina lub Żyda?
Na filmie nie widać portu osławionej Flotylli Pińskiej. Niemniej w 01:16 widzimy Katedrę i Seminarium Duchowne w Pińsku.[źródło]
See prewar Polish documentary movie from so-called Water Merket in the regional capital town of Pińsk

 "W polskiej pamięci, Polesie - we wschodnim regionie Polski przed 1939, znajduje się na Wołyniu, a leżąc na styku czterech kultur: polskiej, litewskiej, białoruskiej i ukraińskiej - pozostanie straconym na zawsze, tajemniczym krajem bagien, mokradeł, dzikich lasów i spokojnych ludzi, którzy prowadzili proste życie rybaków, w pobliżu źródeł rzeki Prypeć (białoruskie: "Prypyat "- dopływem rzeki Dniepr, z którą łączy się 80 km powyżej, w Kijowie). Prypeć była żeglowna na większości swojej długości, a kanały zbudowany w XIX / XX w. przez polskich inżynierów wodnych (np Kanał Ogińskiego) połączone z Bugiem, Wisłą i Niemnem tworzyły unikalny system rzecznej komunikacji śródlądowej, między portami Bałtyku i Morza Czarnego. Dlatego też, w czasie II wojny światowej ten obszar, ze stolicą w Pińsku, miał szczególne znaczenie strategiczne.We wrześniu 1939 roku, jak tylko wojska radzieckie wkroczyły do ​​Polski, dobrze rozwiniętą przedwojenną flotę z Portu Pińsk i wszystkich profesjonalnych śródlądowych żeglarzy unicestwiono. Wszyscy mieszkańcy Polesia, którzy zadeklarowali polskość, zostali rozstrzelani przez NKWD, wywiezieni do Archipelagu Gułag w ZSRR lub, jeśli cudem ktoś by przetrwał to wszystko, został zamordowany przez nacjonalistyczną ukraińską armię, która w tej dziedzinie, między 1939- 45 rokiem, robiła czystki etniczne.  W rezultacie Polesie (obecnie na Białorusi i północnej Ukrainie) jest raczej zaniedbane, w dużej części powierzchni zmeliorowane. Pińsk - przeładowany pseudo-nowoczesną sowiecką architekturą utracił całkowicie żywy charakter prowincjonalnego polskiego miasta pełnego rybaków lub żydowskiego życia handlowego i wspaniałej architektury barokowej. Czar bogatej kultury wielonarodowej, jednego z najbardziej niezwykłych i fascynujących regionów Europy przed 1939 zniknął, podczas gdy w niektórych miejscach nadal istnieje "świat bagien ", chętnie odwiedzany przez koneserów ciszy i samotności, przybywających z Zachodu Europy."[przekład mój z pomocą gogle'a]


In Polish memory, Polesie - the eastern region of Poland before 1939, located in Volhynia and being a meeting point of four cultures: Polish, Lithuanian, Belorussian and Ukrainian - will remain a lost-forever mysterious country of swamps, marshes, wild forrests and silent people, who led their fishermen's lives in simple wooden villages or in flat bottom swamp boats, in the area near the sources of river Prypeć (in Byelorussian: Prypyat' - a tributary of the River Dnieper, which it joins 80 km above Kiev).

Prypeć was navigable for most of its length, and canals built in the XIX/XXth c. by Polish water engineers (e.g. Ogiński canal) linked it to the Bug, Vistula, and Niemen (Nemunas) rivers, creating a unique inland river-communication system between Baltic ports and the Black Sea. Therefore, during the Second World War that area and its capital in Pińsk, had special strategic importance.

In September 1939, as soon as Soviet Army invaded Poland, a well-developed pre-war Polish River Fleet with its River Port of Pińsk and all the professional inland-sailors crew, was annihilated. All inhabitants of Polesie, who declared themselves being Polish, were executed by NKVD, deported into the Archipelago Gulag in USSR or, if by miracle someone happened to survive all this, murdered by the Ukrainian Nationalist Army, who in this area, between 1939-45, carried on its ethnic cleansing actions against Poles.
As result, Polesie (now in Belarus and northern Ukraine) is a rather neglected, in large part meliorated area. Pinsk - overloaded with pseudo-modern Soviet architecture has completely lost its lively character of the provincial Polish town full of fishermen's or Jewish commercial life and wonderful baroque architecture, dominating its panorama. The spell of a rich multi-national culture of one of the most unique and fascinating regions of Europe before 1939 has vanished, while in some pockets still exists the marshes' wildlife, willingly visited by the conoisseurs of silence and loneliness from the West of Europe.